W projekcie „Słowo blisko Ciebie” przychodzi czas na lekturę Księgi Judyty.
Księga opowiada o Judycie, pięknej kobiecie, która zamordowała asyryjskiego wodza Holofernesa, którego wojsko oblegało jej rodzinne miasto Betulię. Powstała przypuszczalnie po hebrajsku w okresie Machabeuszów. Pierwsza część przedstawia inwazję Holofernesa na kraje zachodnie; wszystkie proszą o warunki pokoju, z wyjątkiem Żydów. Rozpoczyna się więc inwazja na Judę. W części drugiej autor ukazuje historię Judyty, wdowy, która ma plan ocalenia swego narodu. Po modlitwie przebiera się w piękne szaty i sprawia, że Holofernes zamierza ją uwieść. Kobieta jednak obcina mu głowę, a następnie wynosi w torbie z żywnością. Księga zawiera także przepiękny hymn dziękczynny wdowy, zwyciężczyni wodza asyryjskiego. Wydaje się, że autor świadomie miesza imiona z okresu babilońskiego, perskiego i asyryjskiego, aby zaznaczyć w ten sposób, że księga jest fikcją literacką. Pierwowzorem dzieła jest przypuszczalnie opowiadanie o Doborze i jej pieśń (Sdz 4-5). Zaznaczono w nim wyraźnie element feministyczny. Bóg wybiera Judytę do przeprowadzenia swoich planów, a ta okazuje się doskonałym narzędziem w Jego ręku. Być może Judyta, której imię znaczy tyle co „Żydówka”, jest w zamyśle autora personifikacją Judei.
Dydaktyczny charakter dzieła sugeruje powiązania z tradycją sapiencjalną. Sama Judyta określona jest jako „mądra” (8,29; 11,8). Dają Się Zauważyć pewne paralele do mądrościowych opowiadań w Ksidze Daniela i Księdze Tobiasza. Wydaje się wręcz, że księga jest reminiscencją Dn 3: obcy władca rzuca wyzwanie Bogu Izraela i Jego mocy (6,3; por. Dn 3,15), główny bohater podejmuje to wyzwanie (8,15-17; por. Dn 3,17), by w końcu obcy władca poniósł klęskę i by okazała się potęga Boga narodu wybranego (14,18; por. Dn 3,28). W pewnym sensie księga jest także reminiscencją Księgi Tobiasza: w obydwu wypadkach bohaterami są wierni swemu Bogu członkowie narodu wybranego (8,1; Tb 1,1) i obie księgi kończy hymn, a także wzmianka o śmierci bohatera. Chociaż dzieło o Judycie nie weszło wskład kanonu Biblii Hebrajskiej, opowiadanie pozostało żywe w haggadycznej tradycji judaizmu.
Zapraszamy na kilka słów wprowadzenia.
