DOKSOLOGIA (gr. doksa cześć, chwała, logos słowo), formuła modlitewna, wychwalająca Boga w jego świętości i wszechmocy oraz wyrażająca mu dziękczynienie za dobro, jakie okazuje człowiekowi.

W ST doksologie są przeważnie zachętami do wychwalania Boga, błogosławienia go za wszystkie dobrodziejstwa i oddawania mu czci (Ps 103,1-2.20-22; 1 Krn 29,10-12); występują one przeważnie w psalmach i in. modlitwach, nosząc ślady aklamacji liturgicznych, z których wytworzył się zwyczaj formułowania doksologii także w modlitwach prywatnych (por. PsSal 2,41; Berakoth, modlitwa Szemone ezre, składająca się z 18 doksologii - błogosławieństw Boga).

W NT zachowano przejęty ze ST zwyczaj oddawania czci Bogu za pomocą doksologii, które kieruje się odtąd zarówno do Boga (np. Magnificat, Benedictus), jak i do Chrystusa (Rz 1,25; Ef 1,23; 2 Kor 11,31); w wielu wypadkach są one zapożyczone z już ustalonych formuł liturgicznych (np. Rz 11,36; Flp 4,20); występują też doksologie bardzo rozbudowane (np. Ef 3,20-21; Jud 24-25), a w Księdze Apokalipsy przybierają formę aklamacji (4,11; 5,12; 7,12), w której Barankowi przypisuje się atrybuty boskie. Głównym wątkiem doksologii NT jest dziękczynienie i wystawianie Boga za przyjście Mesjasza i odkupienie.

Feliks Gryglewicz