Mam słuchać władzy, czy może nie?
	Posłuszeństwo władzy świeckiej w Pierwszym Liście Piotra (1 P 2,13-17)

Posłuszeństwo władzy świeckiej

w Pierwszym Liście Piotra

(1 P 2,13-17)

Zagadnienie posłuszeństwa władzy świeckiej było dla pierwotnego Kościoła znacznym problemem etycznym i teologicznym. Powracał on szczególnie wyraźnie w sytuacjach, gdy chrześcijanie byli prześladowani i traktowani niesprawiedliwie przez władców. Z tego powodu w pismach nowotestamentalnych nie unikano tego zagadnienia i w swych księgach autorzy umieszczali także parenezy dotyczące chrześcijańskiej relacji do rządzących i władzy w ogólności (Mk 12,17 i par.; Rz 13,1-7 oraz 1 P 2,13-17). Do podjęcia tej problematyki skłania niewielka ilość opracowań dotyczących tego zagadnienia w Pierwszym Liście Piotra oraz wielka waga teologiczna oraz etyczna wspomnianego wcześniej problemu. Wśród polskich biblistów zajmujących się tym zagadnieniem należy wymienić J. Załęskiego^[1], jednak literatura obcojęzyczna jest znacznie bogatsza[2].

W pierwszej części studium podjęte zostaną zagadnienia literackie omawianej perykopy: jej kontekst, gatunek oraz struktura (1), które będą punktem wyjścia dla analizy egzegetycznej (2), skupionej przede wszystkim na specyficznych dla Pierwszego Listu Piotra terminach wyrażających charakter i funkcję władzy. Podsumowaniem i punktem dojścia tych badań będzie systematyczne ujęcie obrazu władzy oraz władcy, jaki wyłania się z parenezy zawartej w 1 P 2,13-17, oraz związana ściśle z tym zagadnieniem należna relacja do niej chrześcijan (3).