ks. Andrzej Banaszek

Spotkanie Jezusa po zmartwychwstaniu (J 21,1-25)

Propozycja spotkania kręgu biblijnego

Cele spotkania:

przybliżenie postaci Apostoła Piotra; zapoznanie się z opisem przekazania władzy pasterskiej Piotrowi;  uświadomienie, że tylko dzięki łasce Chrystusa jesteśmy w stanie wypełnić misję, do której zostaliśmy powołani.

Pomoce

• Pismo Święte
• kartki z odsyłaczami do różnych fragmentów Pisma Świętego
• duży arkusz papieru
• kartki A4 dla każdego uczestnika
• przybory do pisania

Przebieg spotkania

1. Jeden z uczestników odczytuje tekst J 21,1-25, wszyscy zastanawiają się nad pytaniem, dlaczego Pan Jezus przekazał władzę pasterską właśnie Piotrowi. Czy Piotr był najlepszym kandydatem? Czy miał jakieś szczególne zasługi i predyspozycje do sprawowania tego urzędu? Czy był może najmądrzejszym i najlepiej wykształconym Apostołem?
2. W celu ułatwienia uczestnikom odpowiedzi na powyższe pytania animator rozdaje karteczki z odsyłaczami do różnych fragmentów Pisma Świętego przedstawiających postać Piotra w tych momentach jego życia, które ujawniają prawdę o nim: Łk 5,4-11; Mt 14,22-33; Mk 8,31-33; J 13,36-38; Mk 14,32-38; J 8,10-11 J 18,15-27. Uczestnicy zapisują te wydarzenia z życia Piotra na dużym arkuszu papieru.

• Piotr mówi, że jest grzesznikiem i nie jest godny być uczniem Jezusa (Łk 5,4-11);
• Wątpi, gdy zaczyna iść po wodzie do Jezusa (Mt 14,22-33);
• Sprzeciwia się pierwszej zapowiedzi męki Pana Jezusa, zostaje nazwany szatanem (Mk 8,31-33);
• Jest pewny swojej wierności Jezusowi, nie przyjmuje zapowiedzi zdrady, czuje się lepszy od innych uczniów (J 13,36-38);
• Zasypia w Ogrodzie Getsemani, zamiast czuwać i modlić się z Jezusem, nie rozumie cierpienia Jezusa (Mk 14,32-28);
• Nie rozumie misji Jezusa, obcina ucho jednemu z żołnierzy, który przyszedł pojmać Jezusa (J 18,10-11);
• Trzykrotnie zapiera się Jezusa, zdradza Go, rozsypuje mu się obraz najlepszego ucznia, nie rozumie swego Boga (J 13,36-38).

Podsumowanie: Piotr nie był postacią idealną. Był zwykłym człowiekiem -grzesznym, słabym, wątpiącym. Chrystus powierzył mu kierowniczą rolę w Kościele, po tym jak Piotr przekonał się kilkakrotnie kim jest naprawdę. Piotr odkrył prawdę o sobie i prawdę o miłości Jezusa, który kocha go właśnie takim jaki jest. Po wielokrotnych doświadczeniach swojej słabości Piotr zdaje sobie sprawę, że to nie własną siłą i mocą będzie sprawował władzę w Kościele, ale dzięki łasce Bożej. Piotr stanie się “rybakiem ludzi" dzięki mocy Chrystusa, podobnie jak dzięki interwencji Jezusa wyłowił sieć pełną ryb w miejscu, gdzie wcześniej nie mógł nic złowić.

3. Uczestnicy dobierają się w pary i mają za zadanie dokończyć dialog, w którym Pan Jezus przekazuje władzę pasterską Piotrowi. W dialogu powinny i znaleźć się informacje, wskazujące na to, że Piotr ma świadomość swojej | słabości. Przykładowa rozmowa:

• Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham,
• Paś owce moje.
• Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?
• Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham.
• Paś owce moje.
• Panie, ale to mnie przerasta. Jestem człowiek słaby. Znowu Cię zawiodę.
• Szymonie, nie bój się, nie zostawię Cię samego. Ześlę swojego Ducha, to On napełni cię swoją mocą i światłem, itd.

Następnie animator prosi uczestników o przykładowe wymienienie osób według innych uważanych za słabe, schorowane, małozdolne, a którymi Bóg posłużył się, żeby dokonać wielkich dzieł.

• Faustyna Kowalska - do szkoły chodziła niecałe 3 lata, zaledwie umiała czytać i pisać, a przez nią Bóg objawił światu swoje miłosierdzie.
• Dzieci z Fatimy - Matka Boża objawiła się dzieciom, nie zaś dorosłym i poważnym ludziom.
• Św. Jan Vianney (proboszcz z Ars) - nauczył się pisać w wieku 17 lat, dwukrotnie odmawiano mu przyjęcia do seminarium, dzięki posłudze tego prostego księdza nawróciły się tysiące osób.
• Św. Teresa z Lisieux - gdy umarła siostry zakonne powiedziały o niej, że była taka zwyczajna, jej droga do świętości to “mała droga", uznanie własnej małości, słabości i otwieranie się na nieskończoną miłość Boga. Dziś jest uznana doktorem Kościoła.
• Jan Paweł II (Piotr naszych czasów) - obecnie człowiek bardzo schorowany, ale Bóg ciągle udziela mu swojej mocy do prowadzenia Kościoła.

Podsumowanie

Bóg często przez ludzi słabych, chorych, prostych udziela swoich niezmierzonych łask, gdyż On wybiera na swoje narzędzia tych, których sam chce wybrać. Nie trzeba być człowiekiem idealnym, aby podejmować zadania, do których Bóg nas wzywa. Wypełnienie powierzonej nam misji jest możliwe dzięki mocy i światłu Ducha Świętego.

Modlitwa

Zaśpiewać piosenkę Pamiętnik Apostoła lub Nie siłą, nie mocą naszą

Komentarz teologiczny

Treść tego rozdziału nawiązuje do nauki Jezusa głoszonej w rozdziałach 13-17 i dotyczy zależności uczniów od Jezusa w zakresie ich życia osobistego i skuteczności powierzonej im misji. Rozdział ilustruje daremne działanie bez Jezusa (jak w przypadku całonocnego połowu ryb), bowiem tylko Jezus umożliwia misję uczniów (w. 1-8) i podtrzymuje ich życie w tej misji. Przed zmartwychwstaniem Jezus jako jedyny był posłany przez Boga. Dopiero po zmartwychwstaniu posłani są uczniowie, i to posłani na cały świat. Są oni owocem jedynego w swoim rodzaju misyjnego dzieła Jezusa; ich uczestnictwo w Jego misji wypada w fazie żniw; siewcami są tylko Ojciec i Jezus. Jedynie w Jezusie i przez Jezusa uczniowie mogą przynieść obfity owoc.

Apostołowie wracając z połowu nie poznają Jezusa. Jezus daje się poznać jedynie na płaszczyźnie nadprzyrodzonej wiary, nie zaś czynności ludzkich. Kiedy uczniowie dobijają do brzegu widzą, że ryba się już piecze na rozżarzonych węglach. Może to oznaczać, że misyjna skuteczność uczniów (przedstawia ją tutaj połów) jest tylko częścią żniwnej fazy misji Jezusa. Komentarze różnie interpretują symbolizm liczby 153. Może być zapowiedzią nawrócenia znanych wówczas narodów, przedstawionych za pomocą wszystkich gatunków ryb (św. Hieronim).

Znaczenie misji Piotra najlepiej analizować w kontekście metafory o Dobrym Pasterzu. Jezus najpierw upoważnia Piotra do pracy misyjnej i karmi go pokarmem fizycznym, zanim mu powierzy zadanie opiekowania się Jego owieczkami i barankami. Trzykrotnie powtórzone pytanie Jezusa, czy Piotr Go miłuje, przypomina chełpliwe zapewnienie Piotra w 13,37. Trzykrotne zaparcie się Jezusa pokazało, że Piotr nie jest zdolny do dotrzymania obietnicy. Wtedy apostoł polegał na własnych siłach. Teraz Jezus daje mu do zrozumienia, że nawet zdolność miłowania Go, aż do oddania za Niego życia, jest darem i udziela mu tego daru. Podkreślona jest również władza Piotra. Ta władza nie czyni go właścicielem owiec. Można Piotra określić jako zarządzającego domem. Rola jego wobec owiec polega na czułej, pełnej miłości trosce, wzorowanej na trosce Dobrego Pasterza. W każdej chwili owce należą do Jezusa i Piotr nie jest upoważniony do decydowania o losie żadnej owcy.

Jezus mówi, że sam zadecyduje o losie swojego umiłowanego ucznia. Umiłowany uczeń miał pójść drogą ustawicznego składania świadectwa o żywym słowie Jezusa. Z misji tej wywiązał się dokładnie, utrwalając pod koniec swego długiego życia na piśmie żywe słowo, model apostolskiego nauczania. Słowo to jest głoszone rzeczywiście, aż do powtórnego przyjścia Chrystusa.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.