Szaty u stóp Szawła
Skoro, jak pisze św. Łukasz, św. Paweł zgadzał się na zabicie chrześcijan, dlaczego tylko pilnuje szat przy kamienowaniu Szczepana? W innym miejscu sam Paweł mówi, że dość brutalnie rozprawiał się z chrześcijanami.
[Pytanie zadane zostało w nawiązaniu do pytania: "Dlaczego świadkowie kamienowania Szczepana rozebrali się?", by przeczytać odpowiedź na nie, kliknij TUTAJ]
Po swoim nawróceniu, Paweł wielokrotnie wspominał o swoim postępowaniu przed spotkaniem Chrystusa. Nie zaprzecza on temu, że dopuścił się wielu niegodziwych czynów, ale mówi o tym z żalem, takie wypowiedzi można znaleźć np w Dz 22,4-5; 1 Kor 15,9; Ga 1,13-14. Co więcej, przyznaje się on do uczestnictwa w śmierci Szczepana: „a kiedy przelewano krew Szczepana, Twego świadka, byłem przy tym i zgadzałem się, i pilnowałem szat jego zabójców” (Dz 22,20).
Skoro zarówno Dzieje Apostolskie, jak i sam Paweł mówią o jego aktywnym uczestnictwie w prześladowaniach, dlaczego jest on tylko biernym obserwatorem zdarzeń, gdy ginie pierwszy męczennik chrześcijański?
Rzeczywiście, jak wspomnieliśmy we wcześniejszym pytaniu, Tora nakazywała, by w przypadku bluźnierstwa świadkowie byli pierwszymi, którzy rozpoczynają egzekucję, ale trzeba wziąć pod uwagę dwa fakty.
Po pierwsze, jest to raczej przesłanka mniejsza, ale jeżeli przyjmiemy, że przy przesłuchaniu Szczepana obecny był tylko Sanhedryn (zob. Dz 6,12), to jego członkowie byli uważani w świetle prawa Starego Testamentu za „świadków” bluźnierstwa i to oni mieli obowiązek dokonania egzekucji. Szaweł byłby zatem świadkiem egzekucji, ale nie – przesłuchania Szczepana.
Po drugie, istnieje tradycja żydowska, spisana dopiero po czasach Jezusa, która pozwalała na kamienowanie tylko ludziom w średnim wieku. W skład Sanhedrynu wchodzili mężczyźni uważani już za szanowanych członków społeczeństwa żydowskiego. Zazwyczaj oznaczało to wiek ok. 50 lat. Jeżeli dało by się udowodnić, że tradycja ta istniała w formie ustnej w czasach wcześniejszych, to byłby to ślad dla ograniczenia roli Szawła[1].
Można wskazać jeszcze jeden motyw, ale trzeba zaznaczyć, że jest to tylko hipoteza. Scena kamienowania Szczepana jest pierwszym miejscem w Dziejach Apostolskich, gdzie czytelnik spotyka Szawła. Kolejny fragment mówi o wielkich prześladowaniach Kościoła, które wybuchają w Jerozolimie, a jednym z ważniejszych sprawców, wspomnianych z imienia, jest rzeczony Szaweł (8,3; 9,1-2). Możliwe, że autor Dziejów Apostolskich chciał moment kamienowania Szczepana ukazać jako moment inicjujący wrogie nastawienie Szawła do chrześcijaństwa, w którym dopuszcza się on wielu brutalnych czynów. Na tym tle wyraźniejsza staje się łaska Boga, którą zostaje obdarzony w momencie swojego nawrócenia (i/lub powołania) w drodze do Damaszku (Dz 9,3-19).
[1] W wielu chronologiach życia św. Pawła, informacja, że w momencie śmierci Szczepana jest on „młodzieńcem” (gr. neanias), pozwala na obliczenie jego wieku. – zob. W. Rakocy, Chronologia życia i pism, Częstochowa 2003.
Jesteś na facebooku? My też! :)
"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)
Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu około tygodnia, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".
Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.
