Wonności w grobie Jezusa
Co znaczą wonności umieszczone w grobie Jezusa, jaka jest ich metafora?
Choć wszyscy czterej ewangeliści przekazują informację o pogrzebie Jezusa, tylko jeden z nich – Jan – informuje, że przy ciele Jezusa złożono wielką ilość wonności (32,5 kg), które stanowiła mieszanina mirry i aloesu (J 19,39-40). Kiedy słyszymy informację tego typu, pierwsze skojarzenie biegnie nam w kierunku uznania tego szczegółu za zabieg higieniczny: Józef i Nikodem troszczą się, by w grobie Jezusa panował świeży zapach; lub za oznakę szacunku: ponieważ szanują swojego Mistrza ofiarują mu po śmierci wielką ilość pachnideł. Choć bibliści nie są zgodni co do znaczenia tego szczegółu z opisu pogrzebu Jezusa, należy zauważyć bardzo ciekawą analogię do tekstów Starego Testamentu, a także pozabiblijnych.
Kiedy Jezus zostaje skazany na śmierć, tabliczka z wypisaną winą nazywa go „Królem żydowskim”. A teraz popatrzmy do Starego Testamentu. Kiedy umiera król Asa, Kronikarz przekazuje: „pogrzebano go potem w jego grobie, który wykuł sobie w Mieście Dawidowym. Złożono go na łożu wypełnionym pachnidłami i maściami, przygotowanymi według sztuki aptekarskiej, i spalono mu bardzo wiele kadzidła.” (2 Krn 16,14)[1]. Pisma Józefa Flawiusza przekazują, że przy pogrzebie Heroda Wielkiego wonności niesione były przez pięciuset niewolników (Bell. 1,33,9; Ant. 17,8,3), a dokumenty żydowskie podają, że przy śmierci Gamaliela Starszego spalono siedemdziesiąt lub osiemdziesiąt min kadzideł (t.bab. ‘Aboda Zara 11; Semahot 8,6).
Ponadto, autorzy ksiąg Starego Testamentu zaznaczają kilkakrotnie, że królowie po swej śmierci zostają złożeni w grobach, które umieszczone są w ogrodach. Taka informacja przekazana jest na temat miejsca pochówku królów Judy, Manassesa (2 Krl 21,18) oraz Amona (2 Krl 21,26). Podobną informację na temat pochówku króla Dawida w ogrodzie przekazuje Ne 3,16 w tłumaczeniu LXX. Takie tło starotestamentowe dla jednej z płaszczyzn symboliki grobu Jezusa w ogrodzie, byłoby ściśle powiązane z janową wizją Jezusa jako Króla[2].
Warto zauważyć, że tylko czwarty ewangelista opisuje miejsce pochówku (i aresztowania) Jezusa jako ogród. Poprzez takie zestawienie faktów, wyjątkowych dla jednego ewangelisty, należy uznać chęć przedstawienia Jezusa w ewangelii janowej jako króla, który, zgodnie z proroctwami Izajasza, „w śmierci swej na równi był z bogaczem” (53,9).
[1] Powiązanie pachnideł z łożem zawarte jest także w Prz 7,17.
[2] R.E. Brown, The Death of the Messiah. From Gethsemane to the Grave (ABRL 27), Doubleday: New York 1998, s. 1270; zob. P.F. Ellis, The Genius of John. A Composition-Critical Commentary on the Gospel of John, Collegeville: The Liturgical Press 1984, s. 278.
Jesteś na facebooku? My też! :)
Zapraszamy do dyskusji na temat powyższej odpowiedzi na naszej facebook'owej stronie!
"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)
Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu około tygodnia, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".
Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.
