Zmartwychwstanie Jezusa
1 Gdy minął szabat, Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome kupiły wonności, aby pójść Go namaścić. 2 Wczesnym rankiem w pierwszy dzień po szabacie przyszły do grobu, kiedy wschodziło słońce. 3 Mówiły między sobą: „Kto odsunie nam kamień od wejścia do grobu?”. 4 Lecz kiedy spojrzały, zobaczyły, że kamień był odsunięty, choć był bardzo wielki.
5 Weszły do grobu i ujrzały młodzieńca, siedzącego po prawej stronie, ubranego w białą szatę. Bardzo się przestraszyły. 6 Lecz on powiedział do nich: „Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu ukrzyżowanego. Zmartwychwstał. Nie ma Go tu. Oto miejsce, gdzie Go położyli. 7 Teraz idźcie i powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi, że wyprzedza was do Galilei. Tam Go zobaczycie, jak wam powiedział”. 8 One wyszły i uciekły od grobu. Ogarnął je bowiem lęk i zdumienie. Nikomu też nic nie powiedziały, bo były przestraszone.
Pierwszy tekst Ewangelii według św. Marka kończył się na Mk 16,8a zdaniem o tym, że kobiety się przelękły. W późniejszych rękopisach znajdujemy przynajmniej trzy różne zakończenia tego dzieła, z których dwa zamieszczone są w greckim tekście krytycznym. Krótkie zakończenie brzmi następująco: Później jednak krótko opowiedziały wszystko, co im zostało oznajmione, tym, którzy byli z Piotrem. Potem sam Jezus od Wschodu aż po Zachodu rozpowszechnił przez nich świętą i nieprzemijalną naukę o wiecznym zbawieniu. Amen.
Zmartwychwstanie Jezusa. Pośpiech, z jakim dokonywano pogrzebu, nie pozwolił na namaszczenie ciała Jezusa, dlatego kobiety chcą dopełnić tego obowiązku natychmiast po skończeniu szabatu. Wtedy to odnalazły pusty grób i usłyszały pierwsze orędzie o Zmartwychwstaniu Ukrzyżowanego. Z wieścią o Zmartwychwstaniu wiązało się także polecenie, aby uczniowie udali się do Galilei. W świetle Ewangelii według św. Marka, to właśnie tam Jezus głównie nauczał i dokonywał cudownych znaków. Dlatego tam uczniowie mają Go spotkać i stamtąd też mają zacząć swoją działalność.
Bł. Gweryk z Igny (ok. 1080-1157), opat cysterski
Trzecie kazanie o Zmartwychwstaniu
„Oto dzień, który Pan uczynił”
„Oto dzień, który Pan uczynił: radujmy się zeń i weselmy!” (Ps 118,24). Bracia, oczekujmy Pana weseląc się, aby Go ujrzeć i rozradować z Jego światła. Abraham nie posiadał się z radości na samą myśl, że ujrzy dzień Chrystusowy i w ten sposób zasłużył, aby Go zobaczyć i rozradować się (J 8,56). Ty również powinieneś czekać każdego dnia u wrót Mądrości (Prz 8,34)..., z Marią Magdaleną czuwać przy grobie Chrystusa. Wtedy, jestem pewien, odczujesz razem z nią, jak bardzo są prawdziwe słowa Pisma na temat Mądrości w osobie Chrystusa: „Ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, i ci ją znajdą, którzy jej szukają,” (Mdr 6,12)...
On sam obiecał: „Tych kocham, którzy mnie kochają, znajdzie mnie ten, kto mnie szuka.” (Prz 8,17). W ten sposób Maria znalazła Jezusa według ciała - ta, która czuwała przychodząc do grobu wczesnym rankiem. To prawda, ty nie możesz Go poznać w ciele (2 Kor 5,16), ale według ducha. Ale znajdziesz Go duchowo, jeśli tylko szukasz z równie żarliwym pragnieniem jak Maria... „Dusza moja pożąda Ciebie w nocy,
duch mój - poszukuje Cię w mym wnętrzu” (Iz 26,9). Powiedz za psalmistą: „Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza” (Ps 63,2)...
Czuwajcie zatem, bracia i módlcie się żarliwie!... Czuwajcie tym bardziej, że wstaje dzień bez końca... Tak, „teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień” (Rz 13,11-12). Czuwajcie zatem, aby Światłość dnia – Chrystus, wszedł nad wami, bo „Jego przyjście jest pewne jak świt poranka” (Oz 6,3) i On jest gotów odnowić tajemnicę porannego zmartwychwstania dla tych, którzy czuwają dla Niego. Wtedy, z radowsnym sercem, będziesz mógł zaśpiewać: „Pan, nasz Bóg, nas oświecił. Oto dzień, który Pan uczynił: radujmy się zeń i weselmy!”
