Wspólnota

(Mt 18,12-14)

                  Dzisiejszy fragment Ewangelii według św. Mateusza jest częścią  mowy Jezusa na temat wspólnoty Kościoła (Mt 18).
                 Rozważana przez nas perykopa (Mt 18,12-14) bardzo ściśle łączy się z poprzednią, gdzie mowa jest o maluczkich członkach wspólnoty, którzy są otoczeni szczególną opieką Boga. W danej nam dzisiaj przypowieści Jezusa, ta wspólnota porównana jest do stada owiec, symbolicznie bardzo licznego, z którego odchodzi jedna owca (zabłąkała się) – z własnej winy. Tą owczarnią jest Kościół, a owcą zabłąkaną, członek wspólnoty, który odszedł od jedności z nią przez grzech. Jest on przedmiotem poszukiwań Pasterza - Jezusa, a więc jest maluczkim,  którego ocalenie jest wolą Ojca. A co z pozostałymi członkami wspólnoty? Są na górach, które w Starym Testamencie są miejscem czci Boga, odbierania od niego błogosławieństwa, miejscem ucieczki, terenem Bożych pastwisk. Tutaj góry zdają się symbolizować Kościół. Tak więc dziewięćdziesiąt dziewięć owiec doświadcza jedności. Gdy Pasterz odnajdzie zabłąkaną, przeżywa ogromną radość, bo wolą Ojca jest zbawić, każdego maluczkiego. 
               Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam Kościół jako wspólnotę jedności z Bogiem i braćmi. Źródłem i zabezpieczeniem tej jedności jest pełne zbawczego dynamizmu miłosierdzie Boże.
                A jak ja przeżywam jedność z braćmi w żywej wspólnocie Kościoła? Czy mam udział w radości Pasterza?  

        

ks. Paweł  Matyjaszewski, Lublin