Uroczystość Św. Bożej Rodzicielki Maryi

Światowy Dzień Modlitw o Pokój

Lb 6, 22-27; Ps 67; Ga 4, 4-7; Hbr 1, 1-2; Łk 2, 16-21

Poszli więc szybko i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. A gdy Je zobaczyli, opowiadali, co im zostało objawione o tym Chłopcu. Wszyscy, którzy to usłyszeli, dziwili się temu, co pasterze im mówili. A Maryja zachowywała wszystkie te słowa i rozważała je w swoim sercu. Pasterze wrócili, chwaląc i wysławiając Boga za wszystko, co usłyszeli i zobaczyli, zgodnie z tym, co im zostało oznajmione. Gdy minęło osiem dni, obrzezano Chłopca i nadano Mu imię Jezus, którym nazwał Go anioł jeszcze przed Jego poczęciem.

Wieść o narodzeniu Zbawiciela została najpierw oznajmiona pasterzom – ludziom prostym, mającym bardzo niski status społeczny. Zbawiciel nie przychodzi do jakiejś wybranej grupy osób, ale jest otwarty na wszystkich poczynając od tych ostatnich. Pasterze zostają nawiedzeni przez anioła nocą, która jest tutaj symbolem niewiedzy duchowej. Ciemność ta jednak zostaje rozświetlona z inicjatywy samego Boga. Postawa pasterzy, którzy głoszą to, co zobaczyli, jest zapowiedzią misji apostołów i ich następców. Łukasz odnotowuje, że do Jezusa odniesione zostały trzy tytuły: Zbawiciel, Chrystus (Mesjasz) i Pan. W sposób jednoznaczny określają one, kim jest Jezus i w jakim celu objawił się światu. Maryja pełna ufności wobec Boga rozważa w swoim sercu zaistniałe fakty, wierząc, że z czasem Bóg pozwoli Jej zrozumieć je w pełni.

Betlejem – kananejskie miasto, leżące 7 km na południe od Jerozolimy. Nazwę Betlejem (‘Dom Lahmu’) odczytano jako ‘dom chleba’ (hebr. Lechem – ‘chleb’), ... Betlejem należało do plemienia Judy.

Polskie przekłady stosują w tym i innych miejscach słowo Mesjasz,  które jest transkrypcją hebr. Masziach – ‘namaszczony’, ‘pomazaniec’. W ST w ten sposób określano królów Izraela, którym przekazywano władzę w obrzędzie namaszczenia oliwą (Sdz 9, 8-15; 2Sm 5, 3; 1Krl 1, 39; Ps 89, 21; Syr 43, 13), a także kapłanów, których takim obrzędem wprowadzano w urząd (Wj 29, 7; Kpł 4, 3.5.16; Syr 45, 15). Z czasem utrwaliła się w Izraelu wizja króla-kapłana, który miał być idealnym władcą czasów ostatecznych. Miał on zamknąć dynastię królów i utrwalić królestwo Boże na ziemi. Jego panowanie miało mieć charakter duchowy i powszechny. W NT określenie „pomazaniec” poza dwoma wypadkami (J 1, 41; 4, 25) występuje w greckiej formie christos i odnosi się tylko do Jezusa z Nazaretu.