Uwierzyłeś dlatego,

ponieważ Mnie ujrzałeś?

Błogosławieni, którzy nie widzieli,

a uwierzyli.

J 20, 29 – ewangelia mszalna

Tymi słowami Jezus odpowiada na „spóźnione” wyznanie niewiernego Tomasza: „Pan mój i Bóg mój” (J 20, 28).

Tomasz był jednym z Dwunastu, który nie był świadkiem ukazania się Zmartwychwstałego Apostołom. To on wypowiedział przysłowiową już „formułę niedowiarstwa”: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ i nie włożę ręki mojej do Boku Jego, nie uwierzę” (J 20, 25). Jezus wychodzi naprzeciw niedowiarstwu Tomasza, pokazuje mu swe rany i napomina go: „Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym” (J 20, 27).
Napomnienie Jezusa jest napomnieniem skierowanym nie tylko do Tomasza, ale także do wszystkich, którzy na przestrzeni wieków usłyszą apostolskie świadectwo o Jego zmartwychwstaniu. Jezus daje do zrozumienia, że do wiary wystarczy zapewnienie świadków. Tylko nieliczni własnymi oczyma oglądali Zmartwychwstałego. Inni powinni uwierzyć ich świadectwu. To do nich odnosi się „ostatnie błogosławieństwo” Jezusa: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.

„Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym” (J 20, 27).

Ks. Grzegorz Domański