Jezus rzekł do niego:

Dobrześ odpowiedział.

To czyń, a będziesz żył.

Łk 10, 28 – ewangelia mszalna

Jezus potwierdza, odpowiadając uczonemu w Prawie, że wypełnianie przykazanie miłości Boga i bliźniego jest kluczem do osiągnięcia życia wiecznego.

Naturalnym pragnieniem i instynktem człowieka jest chęć zachowania życia za wszelką cenę. Stwórca wpisał to pragnienie w ludzką naturę. Dlatego człowiek podejmuje wiele starań, aby swe życie zachować, a perspektywa śmierci wywołuje w nim lęk. Nierzadko starania te - podejmowane poza Bogiem i na własną rękę - są naznaczone egoizmem. Egoizm zaś w perspektywie życia wiecznego, życia prawdziwego i pełnego, jest prawdziwą śmiertelną pułapką. „Kto chce zachować swoje życie, straci je (…)” – nauczał Zbawiciel (zob. Mt 16, 25; Łk 17, 33; J 12, 25). Tymczasem tajemnica życia ukryta jest w jego traceniu, w dawaniu siebie Bogu i bliźnim – na wzór Chrystusa, który oddając życie, wywołał prawdziwą jego eksplozję.
Miłość, o której mówi przykazanie, to oddawanie swego życia, życie na sposób daru dla Boga i bliźniego. Taka postawa, choć często na pierwszy rzut oka sprzeczna z ludzkim instynktem przetrwania, zapewnia i szczęście, i życie.
Ojcowie ostatniego Soboru przypominają, że człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boże nie może w pełni zrealizować samego siebie inaczej jak tylko poprzez miłość, czyli poprzez bezinteresowny, szczery dar z samego siebie (por. Gaudium et Spes, 24).

Bądźmy darem dla bliźnich!

Ks. Grzegorz Domański