Błogosław duszo moja Pana

i nie zapominaj

o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Ps 103,2 - antyfona na komunię

Jeden z wersetów rozpoczynających psalm wysławiający Boże miłosierdzie.

Niezliczone są dobrodziejstwa Boże! Jakże trudno wymienić je wszystkie, a co dopiero nie zapominać choćby o niektórych. Przecież Pan Bóg stworzył zarówno aniołów () jak i cały wszechświat oraz ludzi, których uczynił na swój "obraz i podobieństwo" i poddał im ziemię wraz z roślinnością i zwierzyną. A wszystko to "było bardzo dobre" (zob. Rdz 1,27-31).
Chociaż ludzie sprzeciwili i sprzeciwiają się Jego woli i doświadczają skutków swego buntu, nie zostawił ich samych sobie, lecz przeprowadza dzieło naprawy. To dzieło przygotowywane przez tysiąclecia w historii patryjarchów oraz ludu przymierza synajskiego, dokonało się za sprawą Jezusa Chrystusa - Syna Bożego, który będąc doskonale posłusznym Ojcu, stał się człowiekiem, pouczył o Bogu i Jego woli, dał wzór doskonałej miłości składając swoje życie w krwawej ofierze za życie ludzi. Śmierć krzyżowa Boga-człowieka jest dla nas źródłem łask, do których mamy dostęp przyjmując słowo Boże (zarówno spisane pod natchnieniem Ducha Świętego jak i przekazane w Tradycji) jak również Sakramenty, z pośród których największa jest Eucharystia. W niej Bowiem przez rytualne przypomnienie słów Jezusa wypowiedzianych w Wieczerniku uobecnia się ofiara Golgoty. W czasie Mszy świętej możemy nie tylko przyjąć umysłem myśl o Bogu i wzbudzić w swym sercu pragnienie Go, lecz możemy także obecnego rzeczywiście, prawdziwie i substancjalnie pod postacią chleba i wina przyjąć do swej duszy. Czyż nie jest to największe dobrodziejstwo, które zarazem streszcza wszystkie pozostałe, i o którym nie wolno nam nigdy zapomnieć, i za które powinniśmy ciągle błogosławić Pana, czyli być Mu wdzięcznymi?

"Błogosław [...] i nie zapominaj..."!

Jan Budzyński