„Proście (…) Pana żniwa,

żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”

Łk 10, 2 – ewangelia mszalna

Fragment mowy Jezusa przed rozesłaniem uczniów.

W ostatnim zdaniu kończącej się nakazem misyjnym Mateuszowej Ewangelii Jezus zapewnia uczniów o swojej obecności: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). Od początku swego istnienia Kościół żywi przekonanie o tej szczególnej obecności i o szczególnym wezwaniu, które Chrystus kieruje do „wybranych” głosicieli słowa (por. Dz 1, 24). Wyrazem tego przeświadczenia jest modlitwa, która nieodłącznie towarzyszy ustanowieniu „starszych” (por. Dz 14, 23) i posłaniu ewangelizatorów (por. Dz 13, 3). To właśnie modlitwa – prośba do Pana żniwa w intencji robotników (por. Łk 10, 2) – jest pierwszą formą uczestnictwa każdego wierzącego w dziele misyjnym: „winna [ona] towarzyszyć misjonarzom na ich drodze, aby głoszenie Słowa odniosło skutek dzięki łasce Bożej” (Jan Paweł II, enc. Redemptoris missio, 78). Bo przecież „nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost – Bóg” (1 Kor 3, 7).

Módlmy się, aby słowo Pańskie rozszerzało się i rozsławiało (por. 2 Tes 3, 1).

ks. Jakub Dąbrowski