Nawróćcie się do Mnie

całym swym sercem,

przez post i płacz, lament.

Rozdzierajcie jednak

serca wasze,

a nie szaty!

Jl 2, 12-13 – pierwsze czytanie mszalne

Wobec nadchodzącego dnia Pańskiego prorok wzywa swój naród do nawrócenia.

Znakiem żalu i rozpaczy wobec popełnionego zła było dla Izraelity rozdzieranie swej szaty. Był to jednak tylko gest zewnętrzny, który nie musiał oddawać wewnętrznego usposobienia pokutnika. Joel wzywa do pokuty pogłębionej, która sięga serca – ośrodka myśli i decyzji człowieka. Rozdzieranie serca zatem jest niejako gwałtem zadawanym dotychczasowemu sposobowi myślenia i wartościowania, aby zastąpić go Bożym sposobem myślenia.
Wołanie proroka Jola na nowo rozbrzmiewa w naszych wspólnotach na progu Wielkiego Postu i ciągle pozostaje wołaniem jak najbardziej aktualnym, które przypomina nam o sensie pokuty. Sens ten zawiera się w autentycznym nawróceniu, a wszelkie podejmowane wyrzeczenia mają nas zbliżać do Boga. Jakikolwiek zewnętrzny post bez wysiłku nawrócenia, bez rozdzierania serca, byłby pozbawiony sensu.

Podejmujmy autentyczną pokutę i nawracajmy się!

Ks. Grzegorz Domański