„Kto będzie się starał zachować swoje życie,

straci je; a kto je straci, zachowa je”

 Łk 17, 33 – ewangelia mszalna

Fragment mowy Jezusa o dniu Syna Człowieczego.

„Pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele – to bardziej dla was konieczne” (Flp 1, 23-24). Te słowa Apostoła wpisują się w szereg Jezusowych wypowiedzi, relatywizujących tę wielką wartość, jaką jest życie (por. Mt 10, 39; 16, 25; Łk 9, 24; 17, 33). Chrystus poświęca samego siebie (por. J 17, 19) w imię miłości (por. Ef 5, 25-26) i od czasu tamtych wydarzeń z kielicha Jego męki piją również Jego uczniowie (por. Mt 20, 22-23). Bo chrześcijanin, wpatrując się w Mistrza i upodabniając się do Niego, staje się coraz bardziej świadomy tego, że „niewielkie utrapienia obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku” (2 Kor 4, 17) dla wpatrujących się w to, co – jako niewidzialne – trwa wiecznie (por. 2 Kor 4, 18).

Nie bójmy się żyć dla Miłości!

ks. Jakub Dąbrowski