"Czuwajcie i bądźcie gotowi"

Mt 24,42a.44a - śpiew przed ewangelią

Kiedy możemy powiedzieć o człowieku, że czuwa i jest gotowy? Wówczas, gdy jego umysł jest czynny, jasny,  przysposobiony do rozpoznawania zmiany w otoczeniu, która jest ważna dla jego życia; gdy serce wczuwa się w otaczającą rzeczywistość; gdy jego ciało jest przygotowane do działania zgodnie ze wskazaniami ducha; gdy jego wola jest zdolna tak długo jak potrzeba utrzymywać umysł, serce i ciało w tym stanie. Wtedy właśnie mówimy o człowieku, że czuwa i jest gotowy. Najbardziej znamiennym przejawem czuwania i gotowości jest wypatrywanie cielesnymi oczyma tego, co jest nawet pośród nocy choć trochę rozjaśniane przez światło.
A o kim powiemy w sprawach duchowych, że czuwa? "Ten czuwa - odpowiada św. Grzegorz Wielki - którego oczy są otwarte na prawdziwe światło. Ten czuwa, kto czynem wypełnia to, w co wierzymy. Ten czuwa, kto odpędza od siebie ciemności lenistwa i zaniedbania". Umysł czuwającego poznaje nadchodzące królestwo Prawdy, serce raduje się jej dobrocią, ciało poddaje się woli rozpalonej miłością do Pana wszechrzeczy pełniąc uczynki na wzór Jezusa Chystusa.

"Czuwajcie i bądźcie gotowi!"

 Jan Budzyński