„Tysiąc lat

w Twoich oczach

 jest jak wczorajszy dzień,

który minął”

Ps 90, 4 – psalm responsoryjny

Słowa psalmu, w których autor zestawia wieczność Boga z przemijalnością człowieka.

„Do Niego należy czas i wieczność” (Mszał Rzymski, Wigilia Paschalna w Wielką Noc)… Bóg stworzył czas, ale nie podlega jego prawom. Z pojęciem czasu wiąże się przemijanie: rodzenie i umieranie, burzenie i budowanie… (por. Koh 3, 1-8). Człowiek nie potrafi postrzegać rzeczywistości w oderwaniu od czasu, bo wokół wszystko przemija, bo w czasie żyjemy – i mamy świadomość skończoności naszej ziemskiej egzystencji (por. Ps 90, 3-6. 10). To rozumowanie zostaje jednak przezwyciężone w Chrystusie, dzięki któremu wieczność Boga staje się udziałem człowieka: ową już zapoczątkowaną, ale jeszcze nie zrealizowaną w pełni nigdy nie ustającą bliskością Boga i człowieka.

Wierzmy zapewnieniu Apostoła, że „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9).

ks. Jakub Dąbrowski